หลายครั้งที่เราได้สนทนาและขบคิดในประเด็นนี้ พูดถึงชีวิตใครบางคนที่ช่างดูเลื่อนลอย จนบางทีก็ถามตัวเองว่า เราหายใจไปทำไม ?
เคยรู้สึกอับอายในใจลึก ๆ ว่า เราจะกิน นอน และรอตื่นพรุ่งนี้ เพื่อจะไม่ตื่นขึ้นมาในวันนึง ทั้งที่รู้แต่ไม่ตั้งรับ เหมือนมีปัญญาแต่ไม่ใช้งานนัก กวาดเฟสบุ๊คขึ้นลงไปมา ? นอกจากได้ใช้เวลา โดยไม่มีสาระ เราได้ใช้หัวใจที่เต้นอยู่ในแต่ละวัน มากน้อย แค่ไหน ?
เราจะบอกเคล็ดลับหนึ่ง ถ้าคุณรู้สึกว่า ชีวิตเรื่อย ๆ ไม่มีแก่นสาร นั่นเพราะคุณอยู่กับตัวเอง และเห็นแก่ตัวเกินไป เห็นแก่ความสบายส่วนตัว เรื่อย ๆ ตามประสา คนเรา ถ้าไม่รู้จักสร้างคุณประโยชน์ต่อผู้อื่น จะไม่รู้สึกถึงคุณค่าในตัวเอง
ถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่หาคุณค่าของชีวิต ลองเดินออกไปข้างนอก ทำอะไรบางอย่าง ที่อาจทำให้ใครบางคน ได้ยิ้มมีความสุข อาจทำให้ใครบางคน ได้ผ่อนคลายความหนักหนา หรือได้ให้ใครบางคน พบสิ่งที่ตามหาในชีวิต ด้วยวิธีการดี ๆ ทำตัวเป็นประโยชน์ต่อสังคม ทำอะไรบางอย่าง ที่ผู้คนอาจไม่รู้ แต่อัลลอฮฺรู้ แล้วคุณจะรู้สึกว่าคุ้มค่า ที่คุณได้หายใจ
คนมีสติปัญญา จะรู้ว่า การใช้ชีวิตวัน ๆ ไม่มีแก่นสาร มันคือความน่าสงสาร ความน่าอึดอัด ที่สัตว์ต่าง ๆ ก็ทำเช่นนั้น อยู่เช่นนั้น เพราะบรรดาสัตว์ ไม่ได้มี ‘มนุษยธรรม’ และ ‘มันสมอง’
ดังนั้น มนุษย์ต้องแตกต่าง จงเจตนามั่น ที่จะให้การหายใจ มีไว้เพื่ออิบาดะฮ และสร้างประโยชน์ต่อโลกใบนี้
โลกที่มีแต่ความบกพร่องเต็มไปหมด จะไม่ดีเหรอ ถ้าคุณได้เติมเต็มและแก้ไข ให้มันน่าอยู่ขึ้น…
ทำสักนิดก็ได้ ให้ผู้คนดีใจที่มีคุณเป็นเพื่อนร่วมดุนยา ทำความดีให้กับส่วนรวม มันเป็น ‘ผลบุญนิรันดร์’ แล้วคุณจะรักตัวเอง มากกว่าที่เป็นอยู่
