57. และผู้ใดจะอธรรมยิ่งไปกว่าผู้ที่ถูกตักเตือนให้รำลึก ด้วยโองการทั้งหลายของพระผู้เป็นเจ้าของเขา แล้วเขาก็หันหลังห่างออกไป แล้วลืมสิ่งที่มือทั้งสองของเขาประกอบไว้(*1*)

(1) คือลืมสิ่งที่เขาได้กระทำไว้ เช่น การทำบาปขั้นอุกฤษฏ์และการงานที่น่าเกลียดโดยไม่นึกถึงบั้นปลายของมัน