أَتَىٰ أَمْرُ اللَّـهِ فَلَا تَسْتَعْجِلُوهُ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ
พระบัญชาของอัลลอฮฺได้มาแล้ว ดังนั้นเจ้าอย่าได้เร่งมัน มหาบริสุทธิ์แด่พระองค์ และพระองค์ทรงสูงส่งเหนือที่พวกเขาตั้งภาคี (อันนะหฺลุ 16 : 2)
จงอย่าเร่งรีบและร้อนรนในสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น คุณคิดว่ามันเป็นการฉลาดหรือที่จะเก็บเกี่ยวผลไม้ก่อนที่มันจะสุก? เพราะวันพรุ่งนี้นั้นไม่มีอยู่จริง ไม่อาจสัมผัสได้จริงในวันนี้ แล้วทำไมคุณต้องหมกมุ่นอยู่กับมันด้วย ทำไมคุณต้องหวาดหวั่นกับภัยพิบัติในวันพรุ่งนี้ ทำไมคุณต้องทุ่มเทความคิดทั้งหมดของคุณไปกับเรื่องเหล่านี้ ทั้ง ๆ ที่คุณไม่มีทางรู้ได้เลยว่า คุณจะมีโอกาสอยู่ถึงวันพรุ่งนี้หรือไม่
สิ่งสำคัญที่ควรรู้ไว้ก็คือ วันพรุ่งนี้เป็นสิ่งที่มาจากโลกเร้นลับ เป็นสะพานที่เราจะยังไม่เดินข้ามไป จนกว่ามันจะมาถึง ใครจะรู้ว่า บางทีเราอาจจะไปไม่ถึงสะพานนั้น หรือสะพานนั้นอาจพังทลายลงก่อนที่เราจะไปถึงมันก็ได้ หรือเราอาจจะได้พบกับมันและข้ามไปได้อย่างปลอดภัย
การที่เราพุ่งเป้าความสนใจทั้งหมดไปยังความคาดหมายในอนาคตนั้น ถือเป็นเรื่องที่น่าตำหนิในศาสนาของเรา เพราะมันนำเราไปสู่การยึดติดกับโลกนี้ในระยะยาว ซึ่งผู้ศรัทธาที่ดีต้องหลีกเลี่ยงการติดยึดเช่นนี้ หลายคนบนโลกใบนี้หวาดกลัวเกินเหตุในเรื่องเกี่ยวกับอนาคต ไม่ว่าจะเป็นความยากจน ความหิวกระหาย โรคร้ายต่าง ๆ และภัยพิบัติทั้งหลาย ความคิดเหล่านี้เป็นความคิดที่มาจากชัยฏอน
الشَّيْطَانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَيَأْمُرُكُم بِالْفَحْشَاءِ ۖ وَاللَّـهُ يَعِدُكُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلًا ۗ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ
ชัยฏอนนั้นมันจะขู่พวกเจ้าให้กลัวความยากจน และจะใช้พวกเจ้าให้กระทำความชั่ว และอัลลอฮฺนั้นทรงสัญญาแก่พวกเจ้าไว้ซึ่งการอภัยโทษ และความกรุณาจากพระองค์ และอัลลอฮฺนั้นเป็นผู้ทรงกว้างขวาง ผู้ทรงรอบรู้ (อัลบะเกาะเราะฮฺ 2 : 268)
มีคนจำนวนไม่น้อยที่ร่ำไห้เพราะพวกเขาเห็นตัวเองต้องมีสภาพอดอยากในวันรุ่งขึ้น ล้มป่วยลงในเดือนหน้า เพราะกลัวว่าโลกจะจบสิ้นลงในปีถัดไป คนที่ไม่รู้ว่าจะตายเมื่อไหร่ (ซึ่งก็คือพวกเราทุกคน) นั้น ไม่ควรจะยุ่งอยู่กับความคิดเหล่านี้
เพราะว่าคุณต้องมุ่งมั่นดิ้นรนกับการงานของวันนี้ จงปล่อยวันพรุ่งนี้ไว้จนกว่ามันจะมาถึง และพึงระวังการยึดติดกับความคาดหวังในอนาคตของโลกนี้ที่เกินพอดี
เรื่อง “จงปล่อยอนาคตไว้จนกว่ามันจะมาถึง” (เขียนโดย เชคอาอิฎ อัลก็อรนีย์)
แปลสรุปความจากหนังสือ “ลา ตะหฺซัน” (Don’t be Sad)