รายงานจากท่านอบูฮุร็อยเราะฮฺ เราะฎิยัลลอฮุอ้นฮฺ ว่า ท่านเคยได้ยินท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม กล่าวว่า :
มีชายสามคนจากบนีอิสรออีล คนหนึ่งเป็นโรคเรื้อนที่ผิวหนัง คนที่สองหัวล้าน และคนสุดท้ายตาบอด อัลลอฮประสงค์จะทดสอบพวกเขา จึงได้ส่งมลาอิกะฮฺท่านหนึ่งไปยังพวกเขา
มลาอิกะฮฺได้ไปหาชายที่เป็นโรคเรื้อนและถามเขาว่า “ท่านหวังสิ่งใดมากที่สุด?” เขาตอบว่า “สีผิวที่ดี ผิวหนังที่สวยงาม และให้โรคที่ทำให้ผู้คนรังเกียจฉันนี้ได้หายไป” แล้วมลาอิกะฮฺก็ได้ลูบ (ลงไปบนผิวหนังของ) เขา โรคเรื้อนได้หายไปแล้ว และผิวหนังของเขาก็สวยงาม มลาอิกะฮฺถามเขาต่อว่า “ท่านชอบสมบัติชนิดใดมากที่สุด?” เขาตอบว่า “อูฐ” มลาอิกะฮฺก็ได้มอบอูฐตัวหนึ่งซึ่งกำลังตั้งครรถ์อยู่ด้วย พร้อมขอดุอาอ์ว่า “ขออัลลอฮทรงให้ท่านได้รับบะเราะกะฮฺในอูฐตัวนี้”
ต่อมามลาอิกะฮฺก็ได้ไปหาชายที่หัวล้านและถามเขาว่า “ท่านหวังในสิ่งใดมากที่สุด?” เขาตอบว่า “เส้นผมที่สวยงาม และให้ความอับอายที่ทำให้ผู้คนรังเกียจฉันนี้ได้หมดไป” มลาอิกะฮฺก็ได้ลูบ (ลงบนศรีษะของ) เขา ผมที่สวยงามก็ได้งอกออกมา และความอับอายก็หมดไป มลาอิกะฮฺถามเขาต่อว่า “ท่านชื่นชอบทรัพย์สินชนิดใดมากที่สุด?” เขาตอบว่า “วัวตัวเมีย” มลาอิกะฮฺก็ได้มอบวัวตัวเมียตัวหนึ่งที่กำลังตั้งครรถ์ให้กับเขา และขอดุอาอ์ว่า “ขออัลลอฮทรงให้ท่านได้รับบะเราะกะฮฺในวัวตัวนี้”
หลังจากนั้นมลาอิกะฮฺก็ได้ไปหาชายที่ตาบอดและถามเขาว่า “ท่านคาดหวังสิ่งใดมากที่สุด?” เขาตอบว่า “ฉันหวังว่าอัลลอฮจะทรงให้ฉันมองเห็น ฉันจะได้มองเห็นผู้คน” มลาอิกะฮฺก็ได้ลูบ (ลงไปบนดวงตาของ) เขา และอัลลอฮก็ทรงทำให้เขามองเห็นได้ มลาอิกะฮฺถามเขาต่อว่า “ท่านชื่นชอบสมบัติชนิดใดมากที่สุด?” เขาตอบว่า “แพะ” มลาอิกะฮฺก็ได้มอบแพะที่กำลังตั้งครรถ์ให้แก่เขา
หลังจากนั้น สัตว์ทั้งสามต่างก็คลอดลูกออกมาเรื่อยๆ จนกระทั่งชายคนแรกมีอูฐเต็มหนึ่งหุบเขา และชายคนที่สองมีวัวเต็มหนี่งหุบเขา และชายคนที่สามมีแพะเต็มหนึ่งหุบเขาเช่นกัน
ต่อมามลาอิกะฮฺก็ได้มาหาชายคนแรก ในสภาพและลักษณะเดียวกับชายคนนั้นครั้นเมื่อเขายังเป็นโรคเรื้อน และได้กล่าวว่า “ฉันเป็นคนยากจน เสบียงต่างๆสำหรับการเดินทางได้หมดสิ้นไปแล้ว วันนี้ไม่มีใครจะช่วยเหลือฉันได้นอกจากอัลลอฮแล้วก็ท่าน ฉันขอต่อท่าน ผู้มีสีผิวที่สวยงาม และผิวหนังที่ดี อีกทั้งยังมีทรัพย์สมบัติที่มากมาย โปรดมอบอูฐสักตัวหนึ่งแก่ฉันด้วยเถิด เพื่อฉันจะสามารถเดินทางต่อไปได้” แต่ชายคนนี้กลับตอบว่า “ฉันมีภาระจำเป็นมากมาย” มลาอิกะฮฺจึงบอกเขาว่า “เหมือนฉันจะรู้จักท่าน เมื่อก่อนท่านเป็นโรคเรื้อนซึ่งผู้คนต่างพากันรังเกียจ เป็นคนยากจน แล้วอัลลอฮก็ประทานทรัพย์สมบัติให้ไม่ใช่หรือ?” แต่เขากลับพูด (ด้วยความยโส) ว่า “ฉันได้รับสมบัติเหล่านี้มาจากมรดกของคุณพ่อและคุณปู่ของฉันเอง” มลาอิกะฮฺจึงพูดว่า “หากท่านโกหก ขออัลลอฮทรงทำให้ท่านกลับไปเป็นเหมือนเดิม”
หลังจากนั้นมลาอิกะฮฺก็ได้มาหาชายคนที่สองในสภาพและลักษณะเดียวกันเมื่อครั้นที่ชายคนนี้ยังหัวล้าน และได้กล่าวกับเขาเหมือนที่ได้กล่าวกับชายคนแรก ซึ่งชายคนที่สองนี้ก็ได้ตอบมลาอิกะฮฺเหมือนกับที่ชายคนแรกตอบ มลาอิกะฮฺจึงพูดกับเขาว่า “หากท่านโกหก ขออัลลอฮทรงทำให้ท่านกลับไปเป็นเหมือนเดิม”
จากนั้นมลาอิกะฮฺก็ได้มาหาชายคนที่สามในสภาพและลักษณะเดียวกันเมื่อครั้นเขายังตาบอด และได้กล่าวว่า “ฉันเป็นคนยากจน เสบียงต่างๆสำหรับการเดินทางได้หมดสิ้นไปแล้ว วันนี้ไม่มีใครจะช่วยเหลือฉันได้นอกจากอัลลอฮแล้วก็ท่าน ฉันขอต่อท่าน ผู้ที่กลับมามองเห็นได้ โปรดมอบแพะสักตัวให้แก่ฉันด้วย เพื่อที่ฉันจะสามารถเดินทางต่อไปได้” ชายคนนี้ก็พูดขึ้นว่า “ฉันเคยตาบอด แล้วอัลลอฮก็ทรงทำให้ฉันกลับมามองเห็นได้ จงเอาไปและเหลือไว้ตามที่ท่านต้องการได้เลย ขอสาบานต่ออัลลอฮ ฉันไม่ได้รู้สึกลำบากอะไรเลยกับสิ่งหนึ่งที่ถูกเอาไปเพื่ออัลลอฮ ผู้ทรงเดชานุภาพ ผู้ทรงสูงส่ง” และมลาอิกะฮฺก็ได้ตอบกลับว่า “เอาทรัพย์สมบัติกลับไปเถอะ พวกท่านถูกทดสอบ และอัลลอฮทรงพอพระทัยในตัวท่าน แต่ทรงกริ้วต่อสหายทั้งสองคนของท่าน”
หะดีษเศาะฮีหฺ บันทึกโดย อัลบุคอรีย์และมุสลิม
———————————–
จากหนังสือ “เศาะฮีหฺ อัลเกาะศ็อศ อันนะบะวีย์” (50 เรื่องเล่าจากหะดีษเศาะฮีหฺ)
เรียบเรียงโดย เชคอบูอิสหาก อัลหุวัยนีย์ หะฟิเซาะฮุลลอฮ
—————————–
นำมาจากเพจ : Fityatulhaq
