การจมปลักอยู่กับอดีตทำให้คนเราตกอยู่ในสภาพผิดปกติทางใจอย่างหนึ่ง เป็นการเจ็บป่วยประเภทหนึ่งที่ทำลายความมุ่งมั่นตั้งใจในการใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบัน ส่วนคนที่มีเป้าหมายมั่นคงนั้น เขาจะพับเก็บสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตเก็บและลืมสิ่งซึ่งไม่มีวันหวนกลับมาได้อีก ขังมันไว้ในพื้นที่อันมืดมิดในซอกหลืบแห่งจิตใจ ไม่ให้ออกมาได้อีกเลย
เหตุการณ์ในอดีตได้จบสิ้นไปแล้ว ความเศร้าโศกเสียใจมิอาจเรียกมันกลับคืนมาได้ ความทุกข์ระทมก็ไม่สามารถแก้ไขข้อผิดพลาดให้กลายเป็นสิ่งถูกต้องได้ และความหดหู่ใจก็ไม่มีทางทำให้อดีตกลับมามีชีวิตขึ้นได้อีกครั้งหนึ่ง เพราะอดีตนั้นไม่มีอยู่จริง
อย่าอยู่ท่ามกลางฝันร้ายแห่งกาลเวลาที่ผ่านเลยไป หรืออยู่ในเงาทะมึนของสิ่งที่คุณได้พลาดพลั้งไป จงป้องกันตัวคุณเองจากการหลอกหลอนของอดีต คุณคิดหรือว่าคุณสามารถทำให้ดวงอาทิตย์ย้อนกลับไปจุดที่มันเคยขึ้นในตอนเช้าได้? หรือให้เด็กทารกกลับเข้าไปในครรภ์มารดาได้? หรือให้น้ำนมไหลกลับไปยังที่ที่มันออกมา? หรือให้น้ำตาไหลกลับเข้าไปในดวงตา? การใช้ชีวิตจมอยู่กับอดีตและเหตุการณ์ที่ผ่านเลยมาแล้ว จะนำตัวคุณเองไปสู่สภาวะจิตใจที่น่ากลัวและโศกเศร้า
การคร่ำเคร่งกับอดีตมากจนเกินไปทำให้เสียเวลาในปัจจุบันโดยเปล่าประโยชน์ เมื่ออัลลอฮฺตรัสเกี่ยวกับกิจการของชนชาติต่างๆในอดีต พระองค์ ผู้ทรงสูงส่งตรัสว่า
تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ
“นั่นคือ หมู่ชนที่ล่วงลับไปแล้ว…” (อัลบะเกาะเราะฮฺ 2 : 134)
วันคืนในอดีตได้จากไปและสิ้นสุดลงแล้ว และคุณจะไม่ได้ประโยชน์อันใดในการชันสูตรซากอดีตด้วยการหมุนย้อนกงล้อแห่งประวัติศาสตร์
บุคคลที่มีชีวิตอยู่กับอดีตนั้นเสมือนคนที่พยายามใช้เครื่องมือเพื่อเลื่อยขี้เลื่อย มีคำสุภาษิตในอดีตกล่าวว่า “อย่าขุดคนที่เสียชีวิตขึ้นมาจากหลุมศพของพวกเขา”
โศกนาฏกรรมของเรา คือการที่เราไม่สามารถเผชิญหน้ากับปัจจุบันได้ เราละเลยปราสาทอันวิจิตรงดงามของเรา แต่กลับร่ำไห้คร่ำครวญแก่อาคารที่กลายเป็นซากปรักหักพังไปแล้ว หากมนุษย์และญินทั้งหมดร่วมมือกันพยายามที่จะนำอดีตให้หวนกลับมา แน่นอนพวกเขาย่อมล้มเหลว
ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้กำลังก้าวไปข้างหน้า เตรียมพร้อมเข้าสู่ฤดูกาลใหม่ และคุณก็ควรเป็นอย่างนั้นด้วย
เรื่อง “อดีตนั้นจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ” (เขียนโดย เชคอาอิฎ อัลก็อรนีย์)
แปลสรุปความจากหนังสือ “ลา ตะหฺซัน” (Don’t be Sad)