243. เจ้ามิได้มองดู(*1*) บรรดาผู้ที่ออกจากบ้านของพวกเขาดอกหรือ(*2*) ทั้งๆ ที่พวกเขาเป็นพัน ๆ คน ทั้งนี้เพราะกลัวความตาย และอัลลอฮ์ก็ได้ประกาศิตแก่พวกเขาว่า พวกเจ้าจงตายเสียเถิด ภายหลังพระองค์ทรงให้พวกเขามีชีวิตขึ้นใหม่(*3*) แท้จริงอัลลอฮ์นั้นเป็นผู้มีบุญคุณแก่มนุษย์ แต่ทว่ามนุษย์ส่วนมากไม่ขอบพระคุณ
(1) คำว่า “มองดู” ในที่นี้หมายถึงรู้ เพราะเหตุการณ์นี้ได้เกิดขึ้นในอดีต การที่ใช้คำว่า “มองดู” นั้น ก็เพื่อให้เห็นเป็นภาพพจน์ประหนึ่งว่าเหตุการณ์นั้นกำลังเกิดขึ้นต่อหน้า
(2) หมายถึงพวกนะบีอิสรออีลพากันหนีศัตรู
(3) พวกก็อตยานีบิดเบือนไปว่า คำว่า “ตาย” นั้น หมายถึง “ชนรุ่นหนึ่งสูญไปหรือเสื่อมโทรมไป และคำว่า “มีชีวิตขึ้น” หมายถึง “มีชนรุ่นใหม่เกิดขึ้น (จากกรุอานมะญีด หน้า 87) การที่เขาบิดเบือนดังกล่าวเนื่องจากเขาเข้าใจผิดไปว่ามนุษย์นั้นเมื่อตายแล้ว จะฟื้นคืนชีพเฉพาะในวันกิยามะฮ์เท่านั้น ไม่มีการฟื้นคืนชีพในโลกนี้ ด้วยเหตุนี้เขาจึงตีความทุกอายะฮ์ที่เกี่ยวกับความตายว่า “นอน” บ้าง “สลบ” บ้างและที่เกี่ยวกับการฟื้นคืนชีพว่า “ตื่นขึ้น” บ้าง และ “รู้สึกตัว” บ้างทั้งนี้โดยมีเจตนาบิดเบือน
